Roja Dadîyan

Ez 8 serrî bîya. Îstanbul de serra ma ya hîrêyîne bîye. Kênayanê cîrana ma şemeyê a gulane de vat ke siba roja dadîyan a coka ê do şorê merkezî, dadîya xo rê dîyarîye bigêrê û eke ma (ez û waka mi) biwazê ma zî eşkenê înan de şorê.

Bi hewesî mi dadîya xo rê  destûr waşt. Feqîra mi nêzanayêne ke roja winayêne est a. La aye pere da ke ma ci rê dîyarîye bihêrînê.

Ma bazarê Beykozî ra gêrayî. Mi nêzanayêne ke hesabê pereyan bikera. Coka mi vera kênaya cîrane ya pîlêre rê pers kerdêne ke gelo pereyê mi ê çîyî rê vejîyeno yan çîyê bînî rê?

Ma peynî de yew tebaxa salata ya derge ya Paşabahçe ecibnaye û hêrînaye. Mi kêf kerdêne; çunke ma hem dadîya xo rê dîyarîye girewtibi hem zî pereyê ma ser de mendibi. 

Kênayê cîrana ma, peyê bazarî de şîyî verê kamyonêke. Kasaya kamyone de beno ke bi hezaran leyîrê kergan ê çeqerî û sipîyî est bîyî. Çimê mi bi meraqî leyîran ser ra gêrayêne. Qey ez leyîrêke dîyarîya dadîya xo nêkera??? Kênayanê cîrana ma hîrê leyîrî girewtî. Mi zî kerd înad ke leyîrêke bigêra. Wa waka mi tebaxe  dîyarî bikera.

Mi leyîra xo  heta keyeyî pistanê xo ra nêvete. Dadîya mi bi eqlê mi qehirîyaye û vat ke na leyîre do heta serê sibayî serdî ra wişk biba û guneyê ci do milê mi de bimano. Ney. Mi leyîra xo dekerde zereyê qutîya kartonêne, bi paspasan sereyê qutîye girewt û qutîye berde kişta cilanê ma. 

Şefeqî ra ez werişta. Mi bi kelecanî paspasî sereyê qutîye ra eştî la ez şoq bîya. Leyîra min a belengaze raşta zî wişk bibî. Mi bi rêzî a kerde pistana xo. Ez bi bermayîşî ancî şîya hewn. 

Ez bi qijîya dadîya xo ancî şîyar bîya: ''Oyy gêjê, mi çend rê va, ina lêr bena wişk.''

Mi leyîra xo berde teber, baxçe de ci rê mezelêk akerd, bi bermayîş û dûayan defin kerde. Dadîya mi ewnîyayêne mi ra û bermayêne: ''Eql' tu eql' lêron o, înşelah twi pê ina rehmê xo resena cêk.''

Na dîyarîya verêne ra pey mi zaf dîyarîyî dayî dadîya xo. La aye tim bi huyayîşî qalê leyîra min a rehmetîye kerdêne: ''Kênê mi, mi r' lêr hedya kerdin.''